De naoorlogse jaren
Begin maart 1945 vergaderde het voltallige kringbestuur ten huize van bestuurslid J. van Dinter in Deurne om zich na vijf oorlogsjaren te beraden over de geest en de hoedanigheden van de aangesloten gilden. De conclusie was dat ze de oorlogsjaren in het algemeen ongebroken hadden overleefd. Het zou echter nog wel geruime tijd in beslag nemen voordat hetgeen, dat tijdens de oorlog was geroofd of vernield; zou zijn vervangen, maar de belangrijkste constatering was dat de goede wil en de liefde voor het Odewezen waren blijven bestaan. Voorzitter Johan– Vereijken stelde voor nog in dezelfde maand een algemene vergadering te beleggen, met het oog op het gebrekkige vervoer bij voorkeur in het centrum van Helmond.
De door voorzitter Johan Vereijken voorgestelde vergadering vond op 31 maart 1945 in Helmond plaats. Van de 16 aangesloten gilden waren er 14 aanwezig. De voorzitter toonde zich verheugd over de uitstekende opkomst, temeer daar een aantal vertegenwoordigers bij gebrek aan vervoer te voet waren gekomen. In Helmond werd het bewijs geleverd dat het gildewezen ondanks de vijf bange oorlogsjaren in harten en hoofden was blijven voortleven. Het hield een belofte voor de toekomst in. De belangrijkste vraag aan de gilden was of in 1945 weer begonnen kon worden met het organiseren van de jaarlijkse kringdag. De discussie hierover verliep moeizaam. Tenslotte kwam de vergadering tot een stemming met als resultaat dat 14 stemmen voorstanders bleken te zijn en 8 ertegen waren (ieder gilde had 2 stemmen).
Op 17 juni 1945 hield het gilde van Onze-Lieve-Vrouw van de Zeven Weeën in Lierop de eerste naoorlogse gildedag. Het was verbazingwekkend te zien waarmee de gilden voor de dag kwamen. Een andere bijzonderheid van deze gildedag was de afwezigheid van prijzen; de tijd leende er zich nog niet voor. Later echter werden alle winnaars alsnog in het bezit gesteld van een fraaie oorkonde waarop de naam van het gilde en de prijs waren vermeld. Twee maanden later, op 20 augustus 1945, vond onder organisatie van het Sint-Jorisgilde in Deurne de tweede naoorlogse kringdag in Peelland doorgang. Dankzij de wat grotere voorbereidingstijd was dit gilde er in geslaagd 35 zilveren medailles als prijzen beschikbaar te stellen. Het koningschap van de dag werd verschoten op de wip en niet op de houten vogel en evenals in Lierop waren in Deurne alle 16 aangesloten gilden aanwezig. In hetzelfde jaar organiseerde ook het gilde van Sint Antonius-Abt uit Stiphout, dat nog niet bij de kring was aangesloten, een (vrij) gildefeest, een bewijs temeer dat het verlangen naar de oude gilde-feesten zeer groot was gebleven.
Op 14 januari 1950 wees de vergadering de eerste kringdag toe aan het onlangs tot de kring toegetreden gilde van Sint Antonius uit Stiphout. Ook werd besloten voortaan jaarlijks twee vergaderingen te houden; de laatste had te kampen met een te overladen agenda. In datzelfde jaar sloot het Sint-Catharinagilde uit Helmond, dat vanaf 1939 slapende was geweest, zich bij de kring aan. Op 1951 sloot het gilde Sint-Willibrordus uit Vlierden, dat zich in 1938 als lid had teruggetrokken, zich weer bij de kring aan. En het gilde van Sint-Antonius-Abt uit Mierlo-Hout, dat onder kring. Kempenland had geressorteerd, ging voortaan verder onder de vlag van Peelland. De kring was nu 20 gilden groot.
Op 3 maart 1956 ging het er rumoerig aan toe tijdens de bestuursverkiezing, in die mate zelfs dat het noodzakelijk was een pauze in te lassen voor het vaststellen van nieuwe kandidaten. Enkele stemmingen leverden tenslotte A. Niessen uit Helmond als nieuw bestuurslid op. Tevens werd op deze moeizaam verlopen vergadering besloten in de toekomst slechts één kringdag per jaar te houden. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Kringvoorzitter Johan Vereijken, bij zijn woning in Beek en Donk de leermeester van vele aspirant-vendeliers, stelde zich wegens zijn fysieke toestand na een auto-ongeluk niet langer meer herkiesbaar. Vicevoorzitter Jan Wich sprak tijdens de vergadering een woord van dank tot de scheidende praeses, speciaal voor het vele werk dat deze in kring Peelland had verzet, maar ook voor diens activiteiten buiten het eigen gebied. Op voorstel van het bestuur en met instemming van alle aanwezigen werd Johan Vereijken tot erevoorzitter van de kring benoemd. Als aandenken ontving hij een wandelstok met inscriptie.
Op 2 maart 1957 werd Alphons Niessen van het Sint-Catharinagilde uit Helmond gekozen als nieuwe voorzitter van kring Peelland. Op 11 januari 1958 leidde hij voor de eerste keer een algemene vergadering. Onder zijn bekwame en dynamische leiding beleefde kring Peelland een grote opbloei en is geworden tot wat hij nu is.
Alphons Niessen in functie als kringvoorzitter van kring Peelland, zoals iedereen hem kende bij de kringgildedagen en andere activiteiten bij de gilden. Hij was de grote stimulator van het gildewezen in kring Peelland en tevens erevoorzitter ervan; medeoprichter van het Sint-Catharinagilde in 1950, vele jaren oude-deken en nadien benoemd tot staande-deken. Hij is overleden in 1981.
Echter bij de bestuursverkiezing in 1959 werd kringvoorzitter A. Niessen niet herkozen. Tijdens een tweede vergadering, enkele weken later in Bakel, viel het besluit het bestuur met twee personen uit te breiden. Bij deze gelegenheid keerde A. Niessen terug in het bestuur en wel opnieuw als voorzitter. Penningmeester A.J. Jaspers uit Gemert achtte de tijd gekomen om te vertrekken. J. Verhoeven uit Gemert en J. van Doorne uit Aarle-Rixtel werden in Bakel als nieuwe bestuurders gekozen. De contributie werd tot tien gulden per jaar verhoogd en voorts ondertekenden de dertien aanwezige gilden het nieuwe kringreglement.